7 mei 2019 Eindelijk fietsen en kater na afloop

Op 7 mei was het dan eindelijk zover. Na een aantal dagen in de auto stonden we min of meer te trappelen om van start te gaan. Gisteren hebben we nog een rustige transportdag gehad waarbij het meest verheffende moment nog de lunch was die we ergens langs de snelweg hebben genuttigd. Daar kun je voor 10€ een hoop eten bestellen met wisselende kwaliteit. Zo was de spaghetti als voorgerecht prima maar bij de steak in de tweede gang ging ik toch om me heen kijken of er wellicht mensen in het etablissement zaten die het zonder schoenzolen moesten doen. Dat bleek mee te vallen.

Rond een uur of vijf hebben we het hotel betrokken in Santiago waar we ons eerst maar eens tegoed hebben gedaan aan een paar biertjes. Daarna het centrum ingelopen voor een weerzien met het eindpunt van zes jaar geleden. Helaas stond de kathedraal van binnen grotendeels in de steigers waardoor we niet konden genieten van de volle pracht van het godshuis. Jacobus konden we nog wel over z'n bolletje aaien en nadat we dat hadden gedaan hebben we ons in een nabij gelegen restaurantje laten vergasten op de Spaanse lekkernijen.

Na een nachtrust die in de vroege ochtend werd verstoord door het gekletter van regen, werd het dan toch tijd om ons op te maken voor de eerste etappe naar Finisterre. Enigszins onwennig met de kledingkeuze en het werkbaar krijgen van de navigatieapparatuur zijn we dan vertrokken in westelijke richting. Eerst hebben we uiteraard nog afscheid genomen van Ruud die met de bus van Gerard en een deel van onze bagage vandaag naar Albufeira zou rijden. Vlak voor het vertrek hadden we trouwens nog een Wim- in plaats van een Robbiemomentje. Dat bestond eruit dat Wim kans had gezien om zijn snelbinder tussen de aandrijfriem en het tandwiel te krijgen waardoor de riem eraf was gelopen. Gelukkig is Gerard op dat soort momenten nooit ver weg. Pluvius was ons inmiddels wat milder gestemd en onder nagenoeg droge omstandigheden werden de eerste kilometers afgelegd. Die gingen overigens flink naar beneden dus van het testen van onze beenspieren werden we nog even gespaard. Maar dat werd snel anders want het is een bekend verschijnsel dat er na afdalingen altijd weer beklimmingen volgen. Nou, die hebben we behoorlijk voor de kiezen gehad vandaag terwijl ook de wind stevig tot later behoorlijk hard uit de verkeerde richting kwam. Uiteindelijk werden er ongeveer 90 km afgelegd vandaag met ruim 1.200 hoogtemeters. Op de fietscomputer werden regelmatig stijgingspercentages gezien van boven de 10% met uitschieters naar 17%. Knap heftig voor zo'n eerste dag en, naar later bleek, voor Wim te heftig. Gisteren maakten we ons al een beetje zorgen of het goed zou gaan met zijn rug waar hij mee liep te tobben. Dat leek in het eerste gedeelte van de tocht van vandaag eigenlijk best goed te gaan maar gaandeweg het traject kreeg Wim steeds meer moeite om de lastige hellingen te bedwingen. Dat heeft hem doen besluiten om de fietstocht af te breken en naar huis te gaan. Dat voelt voor onze fietsgroep natuurlijk als een soort amputatie maar we moeten het besluit van Wim respecteren want hij kan als enige aanvoelen wat de inspanningen met zijn lijf doen. We blijven wel met een katerig gevoel zitten en wensen Wim een goede thuisreis en een goed herstel. Morgen gaan Gerard, Rob en ik verder met onze reis in zuidelijke richting.

Overigens hoorden we ondertussen dat Ruud was gearriveerd in Albufeira en onder de indruk was van het appartementencomplex en de aanbiedingen van de bar en het restaurant.

Hasta Mañana.