9 mei 2019 Noia-Moaña Bijna 100 km en ruim 1.400 hoogtemeters

Het karakter van onze fietstocht begint zo langzamerhand heroïsche proporties aan te nemen. Bij het vertrek uit Noia dachten we nog de dans te ontspringen toen we met slechts lichte druppeltjes van start gingen. Maar zeer snel daarna openden de hemelsluizen zich om, op een paar kleine momentjes na, niet meer dicht te gaan. Vanaf Noia hebben we de kustlijn tijdelijk verlaten om door het binnenland naar Pontevedra te fietsen. Dat betekende direct stevig de hoogte in waar we al snel een vochtig rendez-vouz hadden met het wolkendek waar we zo in reden. Bij ons eerste koffiestopje na een paar uur rijden hadden we al honderden klimmetertjes achter de kiezen. Helaas kreeg Rob steeds meer problemen met het versnellingsapparaat van zijn fiets waardoor het noodzakelijk werd om onze materiaalman, Gerard, in te schakelen. In Vilagarcia de Arousa vonden we na enig zoeken en navragen een fietsenmaker die echter geen verstand bleek te hebben van een Rohloff naaf. Gelukkig had de man wel een mooie werkplaats waar we gebruik van mochten maken om de fiets van nieuwe bekabeling te voorzien. Aangezien we inmiddels tegen twee uur zaten, het sluitingstijdstip van de winkel, begon de vrouw van de winkeleigenaar zenuwachtig heen en weer te lopen. Ze had ook al een zak met etenswaren meegenomen die kennelijk direct na het sluiten van de winkel verorbert diende te worden. Haar man had echter niet zo'n haast en leek vooral veel aandacht te hebben voor de werkzaamheden van Gerard aan de fiets van Rob. Geduldig reikte hij stukken gereedschap aan en scheen zelfs bij met een lampje zodat Gerard goed kon zien wat er gedaan moest worden. Enige tijd na twee uur was de klus geklaard en hebben we ons in een naastgelegen eetgelegenheid eerst maar eens tegoed gedaan aan een flinke hamburger alvorens de route te hervatten.

Die route naar Pontevedra bleek al snel niet de meest boeiende te worden. Langs saaie rechte wegen die voornamelijk werden bezocht door vrachtverkeer die kennelijk de iets verder gelegen tolwegen wilden vermijden. Door de steeds maar neer gutsende regen werd het geraas van het langsrazende verkeer behoorlijk vervelend. Gelukkig bereikten we om een uur of vijf Pontevedra waar we neerstreken voor een koffiepauze om nader te overleggen over het verloop van de route. In eerste instantie hadden we het plan om vandaag de plaats Vigo te bereiken. Dor het reparatieonderhoud aan de fiets van Rob werd al snel duidelijk dat we dat niet zouden halen. Een plaats langs de route naar Vigo, Cobres, leek een aardig hotel te hebben op circa 11 kilometer van Pontevedra. Dat moest, zelfs onder deze erbarmelijke weersomstandigheden, te doen zijn voor zes uur. Daarna ging alles verkeerd. Ik had op mijn fietscomputer alvast de plaats Vigo ingevoerd maar kennellijk vond het apparaatje, waarschijnlijk in de war gebracht door al het water, dat de route met een enorme oostelijke lus moest verlopen terwijl ik juist een westelijke variant had bedacht om in Cobres te komen. Stom natuurlijk om dit niet even te checken maar op dat moment had ik nog een blind vertrouwen in de apparatuur. Vol goede moed en met Rob en Gerard in mijn kielzog, verlieten we door het drukke verkeer en met de nog steeds plenzende regen de plaats Pontevedra. De route, mijn verkeerd geprogrammeerde Garmin dus, joeg ons via smalle weggetjes met beangstigende stijgingspercentages tot 17% totaal de verkeerde kant op. Op enig moment vroeg een automobilist ons waar we naartoe moesten. Met handen en voeten, ons Spaans is niet geweldig, wist hij ons duidelijk te maken hoe we moesten rijden. Ondertussen werd het natter en natter en waren we toe aan een goed hotel en een warme douche niet wetende wat ons nog te wachten stond. Allereerst misten we de aanduiding naar het beoogde hotel in Cobres terwijl we ondertussen al weer vele smalle, stijle weggetjes waren gepasseerd. Vervolgens bleek dat we al veel te ver waren doorgereden en ondertussen al onder de brug stonden waarvan ik had gehoopt dat die ons over het water in de richting van Vigo zou brengen. Dat bleek echter helemaal niet te kunnen. De brug was een tolbrug en slecht toegankelijk voor snelverkeer. Verboden terrein voor voetgangers, fietsers en ander langzaam verkeer. Dat was een fikse tegenvaller. Gelukkig regende het nog steeds stevig door. Daar waren we inmiddels aan gewend. In deze hoek stond inmiddels ook nog een stevige westenwind en dat was dan weer nieuw deze dag. Maar ja, wat nu te doen? De brug was dus geen optie. Terug rijden ook niet want de laatste 15 km hadden we nog nergens een hotel kunnen ontdekken. Dan maar doorrijden dus tot een volgend dorp en hopen dat daar wel iets van onderdak was te vinden. Normaal kijk je dan even op tripadvisor of zoiets maar door de hozende regen was alles zo vochtig geworden dat zelfs de apparatuur begon te sputteren. En zo moeilijk kon het toch niet zijn om langs de kustweg iets te vinden. Na enkele kilometers zag ik een tankstation waar ik toch maar eens ging vragen of er aan deze kant van het water nog een hotel te vinden was. Bovendien was ik erg benieuwd of er nog ergens een veerboot naar Vigo zou gaan. Als dat niet zo was zouden we immers vele kilometers terug moeten rijden om toch de oostelijke route langs het water te nemen naar Vigo. Gelukkig dienden zich toen de eerste meevallen van de dag aan. Ten eerste was er volgens de pompbediende na enkele kilometers een hostel te vinden en in de plaats Moaña ging een veerboot naar Vigo. Dat was mooi. Fietsen dus maar weer terwijl onze tellertjes inmiddels al ruim boven de negentig kilometer aangaven en de moed samen met het regenwater in de schoenen was gezonken. Uiteraard misten we weer het hostel en rond half negen stonden we in Moaña waar we wonder boven wonder een hotel vonden. Dat bleek een goed hotel waar we tevens een prima avondmaaltijd, ik denk de beste tot nu toe, hebben genuttigd. Moe maar toch wel voldaan hebben we daarna ons bed opgezocht. Morgen gaat de reis verder met eerst de Ferry naar Vigo en later op de dag de Ferry over de grensrivier met Portugal. Door Gerard is het hotel in Portugal reeds geboekt.

Hasta Mañana.