10 mei 2019 Moaña-Caminha (Portugal) bijna 70 km en ruim 300 hoogtemeters

Na de heftige reisdag van gisteren voelde vandaag bijna als een rustdag. Aangezien we pas om negen uur aan het ontbijt konden hadden we alle tijd om ons voor te bereiden. Het ochtendritueel bestond voor mij voor de verandering eens uit het uitgebreid hanteren van de föhn die in de badkamer hing. Degenen die mij kennen begrijpen dat het niet ging om het drogen van mijn niet meer zo weelderige haardos. Het apparaat bleek wel uitermate geschikt om de fietskleding te drogen. Het 's nachts uithangen van de kleding naast de verwarmingselementen had niet helemaal het gewenste effect gehad waardoor enige nabehandeling met de föhn noodzakelijk bleek. Na het ontbijt hoefden we ons nog steeds niet echt te haasten want de boot naar Vigo, op vijf minuten fietsen van het hotel, ging pas om tien uur. Wat een relaxed begin van de dag! Om kwart over tien stonden we op de kade van de haven van Vigo waar Gerard toch nog weer wat reparatiewerk moest doen aan het schakelgedeelte van de fiets van Rob. Kennelijk had Rob niet genoeg kracht in zijn hand om de schakelknop rond te draaien. Dat ging ook wel zwaar merkte ik toen ik het ook een keer probeerde maar bij Rob ging het kennelijk helemaal niet. Na enig gesleutel door Gerard ging het iets beter maar nog steeds niet soepel. Afijn, eerst maar eens een eindje trappen en mogelijk op een later moment, als er wat meer tijd beschikbaar zou zijn, nog eens zien of er iets meer aan te doen zou zijn. Langs de kustlijn verlieten wij door het drukke havengebied de grote plaats Vigo in westelijke richting. Dat verliep redelijk soepel maar na de koffiestop ergens onderweg hebben Gerard en Rob toch maar de fietsen gewisseld.

Wat ons inmiddels was opgevallen is dat we weer volop wandelaars tegen kwamen die ons steeds vriendelijk en enthousiast een bon Camino wensten. We waren in de veronderstelling dat we het caminogebied na Finisterre achter ons hadden gelaten maar hier op de Camino Portugese kwamen we de pelgrims, vaak voorzien van een bushokje (*), ineens weer volop tegen. Voordeel daarvan is wel dat je onderweg prima de lunch kunt gebruiken. Menu van de dag voor tien euro is vaak prima. Daar hebben we vlak voor de plaats Oia dan ook maar eens gebruik van gemaakt. Het weer van vandaag was vele malen beter dan gisteren. Nog wel af en toe een buitje maar ook veel opklaringen en richting Portugal ook regelmatig een zonnetje. Zelfs de temperatuur kreeg af en toe een aangenaam karakter. Aangezien de boot over de grensrivier, de Rio Miño, pas om kwart voor zes zou varen, hadden we alle tijd om ontspannen naar de laatste Spaanse plaats te peddelen. In A Guarda kwamen we met een zonnetje en een aangename twintig graden rond half vijf bij de veerboot. Daar heeft Gerard in een uurtje de fiets van Rob eens rustig en gedegen onderhanden genomen waardoor het schakelen nu weer soepel verloopt. Ondertussen had ik de tijd om alvast mijn blogje te schrijven. Voor zes euro worden we met onze fietsen over gevaren en laten we Spanje achter ons. Vervolgens belanden we na ongeveer drie minuten fietsen vanaf de boot in een zeer chique viersterren hotel, voorzien van alle faciliteiten. Daar gaan we eens rustig van genieten. We vinden dat we dat nu wel even hebben verdiend voordat we morgen met het Portugese gedeelte van ons fietsavontuur gaan beginnen.

Cordial saudação

(*) zie mijn eerdere blog uit 2013