grupodebicicleta.reismee.nl

Even wat anders

15 mei 2019 Nazaré naar Ericeira Bijna 100 km en ruim 1.100 hoogtemeters.

Vanochtend bij het ontwaken in Nazaré keken we enigszins verbaasd naar boven. Wolken? En slechts een graad of veertien. Dat waren we al even niet meer gewend maar misschien waren het ook wel precies de goede omstandigheden voor vandaag. Gisteravond hadden we namelijk besloten om de route iets te verleggen. We willen graag de 16e mei aankomen in Lissabon en als we de Eurovelo route zouden volgen zou dat betekenen dat we een paar hele grote lussen moesten afleggen omdat de route geen weg langs de kust kende. De vele tientallen extra kilometers besloten we af te snijden met een route meer door het binnenland. In verband met de extra hoogtemeters die daarmee verbonden zouden zijn waren we dus niet ongelukkig met het wat koelere en bewolkte weertype. Droog zou het sowieso blijven. Althans geen nattigheid van buitenaf. Nou, de vreugde was slechts van korte duur want we waren de boulevard van Nazaré nog maar nauwelijks af of de weg knalde meteen met meer dan 10% omhoog en voordat we het wisten waren we al nat van het zweet. Kort daarna konden de jackjes al uit toen de zon doorbrak om de rest van de dag niet meer weg te gaan. De tocht door het binnenland voerde in eerste instantie over drukke en minder drukke N-wegen en door grote en minder grote plaatsen maar op enig moment fietsten we door mooi landelijk gebied over slingerende wegen en door voornamelijk agrarisch georiënteerde plaatsjes. Ook passeerden we de plaats Obidos die ik maar gemakshalve de Portugese variant van Carcassonne noem. Een plaats om nog eens terug te keren denk ik met een mooie ommuurde vesting.

Vervolgens liep de weg weer serieus omhoog door een prachtig heuvellandschap terwijl de zon zich ook niet onbetuigd liet. Er was ondertussen geen wolkje meer te bekennen en de temperatuur liep hard op. We hebben ons vandaag weer eens een wat uitvoeriger lunch gepermitteerd wat nog wel wat moeite kostte. In het binnenland hebben de mensen kennelijk wat meer moeite met de Engelse taal en aangezien ons Portugees ook niet geweldig is duurde het even voordat het, overigens heel aardige, meisje door had wat we wilden. Ze begon in het Portugees uit te leggen wat het menu van de dag was en ondanks dat het ons niet duidelijk was wat ze bedoelde gingen we akkoord met het voorstel. Daar nam de jongedame echter geen genoegen mee en vastbesloten verdween ze in de richting van de keuken. Na enige tijd kwam ze triomfantelijk lachend weer terug met een briefje waarop stond geschreven 'mixed grill'. Probeer dan nog maar eens nee te zeggen. Kennelijk had ze een goede vertaalapp op haar telefoon. De mixed grill bleek prima voor elkaar en daarna hebben we zelfs het dessert genomen wat het vriendelijke grietje ons kwam aanbieden op een briefje met de woorden 'Almond Pie'. Dat leek een beetje teveel van het goede maar ook nu was weigeren eigenlijk geen optie. Na de lunch en het vullen van onze bidons met een verse waterhoeveelheid moesten we nog flink aan de bak. Volgens de Mio navigator van Gerard hadden we nog honderden hoogtemeters voor de boeg voordat we in Ericeira zouden arriveren. Naarmate we de kust naderden vroegen we ons echter wel af of we die hoogtemeters nog zouden gaan maken. Dat was bij de kust toch haast niet mogelijk dachten we. Nou, dat hebben we geweten. Er blijken hier aan de kust enorm hoge kliffen te zijn terwijl de weg het ene moment dicht bij het water loopt en even later ( nou ja, even?) over de kliffen hoog boven de zee. Op enig moment, na het nodige klimwerk, gaf mijn Garmin navigatie aan dat we een grote lus landinwaarts moesten maken om vervolgens via de landzijde de plaats Ericeira binnen te komen. Aangezien mijn Garmin en de Mio van Gerard het de hele dag al oneens waren over de te volgen route vroeg ik aan Gerard wat zijn Mio nu aangaf. En, we geloofden het niet, de apparaatjes waren het een keertje eens. Ook de Mio wilde ons met een grote lus naar de stad laten rijden. Daar hadden we echter eigenlijk niet zoveel zin in, temeer omdat de weg die we op dat moment volgden gewoon rechtdoor langs de kust naar Ericeira leek te lopen. Daar kon toch niet zoveel mis mee zijn. We durfden de gok aan en zeer snel werd ons duidelijk waarom zowel Garmin als Mio het niet zo'n verstandig idee leek om de doorgaande weg te volgen. Die ging namelijk met een duizelingwekkende vaart de diepte in tot bijna zeeniveau maar, wat erger was, daarna kwam een afgrijselijke klim van ruim in de dubbele cijfers die ons weer tot boven aan de klif bracht. Daar wachtte ons een adembenemend (we hadden toch al geen adem meer) uitzicht over strand, zee en enorme rotspartijen waar grotegolven aan land rolden. De zee lag hier vol met surfers die de pogingen deden om de hoge golven te bedwingen. De meeste ging dat goed af voor zover wij konden zien. Het was in ieder geval een zeer spectaculair schouwspel. Daarna werd het tijd om het hotel op te zoeken maar één kilometer voor het eindpunt, een harde schreeuw achter mij. Rob. Lekke band. Waarom juist nu denk je dan maar als je eerlijk bent dan mogen we nog helemaal niet klagen als het gaat om materiaalpech. De teller staat inmiddels op ruim achthonderd kilometer en als ik kijk naar de slechte wegen die we al hebben gehad dan hadden we al veel eerder lek kunnen rijden. Afijn, na de reparatie vonden we snel het gewenste hotel en gaan we na de opfrisbeurt maar eens een restaurantje opzoeken. Je schijnt hier geweldig vis te kunnen eten. Morgen gaan we proberen Lissabon te bereiken. Als alles goed gaat hebben we daar 's avonds een meet and greet met mijn zoon Marco en z'n vriendin Denise die toevallig een paar dagen in Lissabon zijn.


Cordial saudação


Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!