14 mei 2019 Van Palião naar Nazaré Bijna 80 km en ongeveer 470 hoogtemeters.

Eerst moet ik iets recht zetten uit mijn verhaal van gisteren. Als grapje heb ik gezegd dat de uitbater van het restaurant, hotel en snackbar ook wel eens de burgermeester van het dorp zou kunnen zijn. Maar, wat bleek bij ons vertrek vanochtend bij hotel Elisio in Palião. Het was geen grapje. Het gemeentehuis was tegen ons hotel aangebouwd en de man was werkelijk de burgermeester van het dorp. Bij nadere inspectie van de gang waar onze fietsen stonden gestald bleek dat daar een groot gedeelte van het gemeentearchief werd bewaard waardoor we helemaal overtuigd waren. Bovendien wist ik zeker dat als we in Italië waren geweest de man ook nog eens de onbetwiste maffiabaas was geweest. We noemen hem in het vervolg dan ook Don Elisio. Maar alle gekheid op een stokje, ook vandaag moest er weer serieus gefietst worden ook al hadden we besloten om het na de heftige fietsdag van gisteren wat rustig te houden. Gelukkig hielpen de kwaliteit van de wegen en het weer ons daarbij een handje. Over mooie fietspaden rolden er al snel vele kilometers onder ons door en na ruim dertig kilometer zaten we om half elf aan de koffie bij een strandtent in Praia de Vieira. Afgezien van het mooie fietspad was er verder weinig verheffends aan het parcours. De gevolgen van de vele bosbranden die Portugal in het verleden hebben geteisterd waren nog overal zichtbaar. Onderweg zagen we dat het kennelijk de bedoeling is dat alle bomen worden geruimd ten behoeve van de houtproductie. Oneindige lege duinvlakten blijven dan over waarbij hier en daar wat herplant heeft plaats gevonden met eucalyptusbomen. Die waren we in noord-Spanje ook al veelvuldig tegen gekomen. Al met al maakt het nog steeds een desolate indruk en naast de houtproductie zal deze streek het toch moeten hebben van het toerisme op en nabij de stranden. Na de koffie in Praia de Vieira hebben we eerst bij de lokale supermarkt wat water en reepjes ingeslagen alsmede een paar zakken met kersen en aardbeien. Het fruit hebben we op de stoep verorberd en over saaie, lange fietspaden door verbrand duingebied zijn we doorgereden in de richting van Nazaré, ons beoogde eindpunt voor vandaag. Maar kort na het vertrek uit Vieira was het weer zover. Een Robbiemomentje. Gerard en ik waren net het fietspad opgedraaid en we hadden reeds de blik op oneindig gezet toen er achter ons een schreeuw te horen was. De schreeuw was bovendien doordrenkt met enige paniek. Onmiskenbaar was de schreeuw afkomstig van Rob die aangaf dat hij zijn fietshandschoenen waarschijnlijk bij de supermarkt had laten liggen. Ze zaten namelijk niet aan z'n handen en dus was in de mindset van Rob de supermarkt de enige optie. Vlak voordat hij zijn fiets weer in de richting van de supermarkt had gedraaid ontdekte hij echter dat de handschoentjes nog op zijn achtertas lagen. Tja. Dat scheelde weer wat kilometers omrijden. Afijn, verder zuidwaarts dus met een matige westenwind die ervoor zorgde dat de temperatuur iets onder de dertig graden werd gehouden en verder een zonovergoten hemel. Heerlijke fietsomstandigheden dus. Onderweg deden we nog het kustplaatsje São Pedro de Moel aan waar stijle kliffen uit zee op staken waar de golven op spectaculaire wijze op kapot sloegen. De routebeschrijving liet ons vervolgens een flink eind afdalen in het dorpje wat onmiskenbaar inhoud dat je diezelfde meters ook weer omhoog mag fietsen. Meestal gaat dat dan via de kortste weg, inderdaad een min of meer rechte lijn, waardoor de stijgingspercentages al gauw meer dan 15% aangeven. Op dat soort momenten moet ik vaak even aan Wim denken en word ik gesterkt in de gedachte dat hij een wijs besluit heeft genomen door de tocht af te breken. Overigens kregen we vandaag van Wim te horen dat het redelijk met hem gaat maar dat hij nog wel rustig aan moet doen. We hopen dat hij samen met de fysiotherapeut aan een voorspoedig herstel mag werken. Wim kennende zal hij als lid van ons team 'Luctor et Emergo voor Tijn' op 6 juni toch in ieder geval één keer de Alpe d'HuZes willen bedwingen. Maar heel houden van het eigen lijf staat ook daar natuurlijk voorop. We wensen je sterkte Wim!

Na een vervolg waar weinig meer over te vetellen valt stonden we rond half drie op de rand van de klippen die hoog boven de plaats Nazaré uitstijgen. Dat gaf een adembenemend uitzicht waar we eerst maar eens van hebben genoten. Na het nemen van wat foto's daalden we af naar de boulevard van Nazaré waar we om een uur of drie op de stoep van ons hotel stonden. Mooi op tijd om even rust te nemen en te genieten van de aangename omgeving. Morgen weer verder.

Cordial saudação